A amora na silva

Estando a amora no seu lugar
veu a mosca para lle picar.
A mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando a mosca no seu lugar
veu a araña para a papar.
A araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando a araña no seu lugar
entrou o galo para a peteirar.
O galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o galo no seu lugar
chegou o raposo para o papar.
O raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o raposo no seu lugar
chegou o can para o escorrentar
O can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o can no seu lugar
chegou o lobo para o papar.
O lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o lobo no seu lugar
chegou o home para o escorrentar.
O home no lobo,
o lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o home no seu lugar
chegou o pau para lle zoupar.
O pau no home,
o home no lobo,
o lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o pau no seu lugar
chegou o lume para o queimar.
O lume no pau,
o pau no home,
o home no lobo,
o lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o lume no seu lugar
chegou a auga para o apagar.
A auga no lume,
o lume no pau,
o pau no home,
o home no lobo,
o lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando a auga no seu lugar
chegou o boi para a lapar.
O boi na auga,
a auga no lume,
o lume no pau,
o pau no home,
o home no lobo,
o lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Estando o boi no seu lugar
chegou a silva para lle picar.
A silva no boi,
o boi na auga,
a auga no lume,
o lume no pau,
o pau no home,
o home no lobo,
o lobo no can,
o can no raposo,
o raposo no galo,
o galo na araña,
a araña na mosca,
a mosca na amora,
a amora na silva,
a silva no chan;
o chan, como é duro,
de todo ten man.

Tradicional galega

Existen varias versións desta cantiga tradicional, na Galiza pero tamén en culturas moi diversas, noutros tempos e noutras terras. É unha cosmogonía popular que introduce o concepto do antagonismo que xenera desequilibrios parciais. Pero eses desequilibrios son pechados por un equilibrio xeral de orde superior, que debe existir en todo sistema estábel.

E aquí podemos estar falando de física clásica ou subatómica, de política ou de psicoloxía.

Esta narración de homes sen letra, poida que tan antiga coma o home, ten a intuición do equilibrio, do balance de forzas. Podémolo transportar as estructuras sociáis, ou a vida mesma.

Outra cousa salientábel é o escenario no que se representa esta traxicomedia que é a vida: o chan inmutábel, intemporal, que a todos e todo sostén.

Hai máis sabedoría neste cantar de xentes sen letras que en ducias de libros de filosofía e metafísica.

Equilibrio.