12 de noviembre de 2007

Arde o monte, tamén no inverno

Fai xusto medio ano que fixen unha predicción: un día destes arde o bosque máis antigo da Galiza: o Teixedal de Casaio.

Hoxe houbo de arder. Parece que o lume non chegou ós teixos, máis ardeu ó seu derredor.

Só ardeu Casaio?

Noooon

Tamén ardeu o Parque Nacional do Xurés, agora que estaban en conversa para facer un único parque natural que abranguese o Parque Nacional de Peneda-Gêres, ó outro lado da raia.

Só iso?

Tampouco!

Vexamos. Relación dos concellos onde hoxe fixeron magosto, sen necesidade de esperar a que caeran os ourizos das castiñeiras:

Entrimo
Padrendas
Muíños
A Gudiña
Viana do Bolo
Vilariño de Conso
Castro Caldelas -dos fuegos-
Rubiá
Rairiz de Veiga
San Xoán de Río
Chandrexa de Queixa
Laza
Carballeda de Valdeorras

Seguen activos máis controlados os lumes en:
Verín
Riós
Xunqueira de Ambía
Chandrexa de Queixa
Castro Caldelas
A Estrada


Non está nada mal, para ser Novembro: dezanove incendios nunha soa xornada. Non son parvos, xa que a campaña de incendios xa rematou, e non hai cuadrillas de incendios.

¿E qué teñen en común eses lumes, ademáis do fume e das cinzas?

¡¡¡QUE TODOS, OSTIA, TODOS MENOS UN SON NA PUTA PROVINCIA DE OURENSE!!!!



Nunca máis os collóns. Pero como agora non arden os chalés, non arde ó carón das cidades e das praias, nin Deus dase de conta. Como arde o monte ourensán, como arde o que sempre arde, non lle importa a ninguén un carallo.

Ostia puta. Putos galegos, son máis lesivos para á súa terra que os termites, que unha fuga radioactiva, que un verquido tóxico. Os galegos, os ourensáns, os que prenden lume e os que non fan nada por evitalo, son a peor das pragas. Non van parar ata deixar Ourense feito un ermo.

13 comentarios:

Mendiño dijo...

Martes, 13 de Noviembre:

Galicia registra 20 incendios, la mayor parte en Ourense

Ayer hubo otro medio centenar...

Raíña Loba dijo...

Mañán vou para terras ourensás, medo me da o que me vai mostrar a paisaxe, e máis ainda cómo estará a miña madrigueira.

Non oio máis que queixas e resignación ante os feitos. ¿onde vai rematar isto?

Da terra asoballada....

Unknown dijo...

Pues estamos buenos con esto de la mierda de los incendios. Es que no vamos a parar hasta dejarlo todo en cenizas?. Estube la semana pasada haciendo senderismo por la ruta de los carboneros y no quiero ni pensar que esta hemosa zona quede como un desierto calcinado al igual que el monte proximo al castillo de monterri. Es asi como queremos vivir? encerrados en una gran urbe llena de contaminación, ruido y estres?. Yo la verdad es que no lo entiendo. Como tampoco entiendo la sequedad que esta sufriendo Galicia en este año. El verde se esta apagando por estas tierras. Un saludo.

Mendiño dijo...

Ayer estaba ardiendo Laza.

La "ruta dos carboeiros" está bastante bien, sobre todo el principio, de Campos hasta o Alto do Foxo y luego bajando hacia Fontefría. Pero a la que llegas a Gondulfes ya empieza el trozo quemado.

Pero vamos, te sigo contanto: si en Campos, en vez de tirar hacia el Sur, tiras hacia el Oeste, hacia Portocamba, también está quemado.

Hacia el Norte, o Invernadoiro, tienes un montón de campas quemadas.

Hacia el Este, en dirección a Venta da Erosa, Veiga de Nostre, Parada da Serra siguiendo el Mente...todo quemado.

El Meda, siguiendo Monterrei hacia el Norte, quemado. Al Noroeste de Laza, todo quemado.

Y ya, al Sur de la autovía, en la raia con Portugal: la ostia. Ahí sí que no ha quedado nada. Municipios enteros como Oimbra, Vilardevós, Cualedro...no queda prácticamente nada por arder. (y aún así sigue habiendo incendios, de matorrales, lo que ardió el año pasado vuelve a arder éste).

La situación en esa zona es terrible, pero parece que a nadie le preocupa. Galicia interior, profunda...eso no es turístico.

Te agradezco que hayas visitado estas zonas y puedas contar lo que has visto. Amo esa tierra y me duele verla tan destruída.

Es lo mejor que puede pasar: que la gente vaya y se de cuenta de cómo está el panorama. Y que cuando llegue a Madriz, a Vigo, a Barcelona, a Santiago...hable, lo cuente.

Mendiño dijo...

Sigue ardiendo Ourense:

En Chandrexa de Queixa (os arcordáis de las fotos que sacamos allí?), en Laza, en Baltar, en San Xoán do río.

Muy interesante el comentario al final de la noticia.

Los incendios en Ourense quemaron más monte en sólo 15 días de noviembre que en todo el verano

flor de un día dijo...

Sí, interesante comentario. Si pudiera comentarse en todos lados la verdad, y no siempre encubriéndolo todo, teniendo que decir las cosas casi a escondidas...
Lo de las cuadrillas de incendios... Si te referías a los "supervigilantes de las llamas" que ya nos encontramos varias veces... qué quieres que te diga? No sé, pa mí que mucho tampoco harían, eh? (de hecho, la idea es un poco rara: plantificar un grupito de diez personajillos en sus motos o sus todoterrenos en medio de una pista forestal, o aún peor, como ya comentaste un día, pateándose una misma carretera toda una mañana, arriba y abajo...).
Si no habrían tenido razón, con lo de las parrilladas... Ahora que ya no se prohiben, quién sabe...! :/ :(
Evidentemente, si algún día llega a importar lo que está ocurriendo será ya demasiado tarde. Y la verdad, creo que hay demasiado terreno que, de tanta quema y requema, de querer volver a tener algo más de vida, iba a costar muchísimo tiempo. Si no se hace nada pronto (y la cosa veo que no va a cambiar en largo tiempo), estará todo perdido por completo.

Mendiño dijo...

No, no, te estás confundiendo.

Las cuadrillas de incendios son los que apagan el monte. Esas que ahora NO existen, porque ha acabado la temporada de incendios... :P

Lo de los militares y Sepronas dándose un garbeo por las pistas es otra cosa. Esos lo único que hacen es pintar la mona, para que no se diga que no se vigila.

Tu bien sabes que de todo el tiempo que pasamos en el monte, nunca, jamás, nos hemos encontrado a esa gente en el monte. No se alejan ni 10 metros de su todoterreno o moto de enduro, no se les vayan a ensuciar las botas. Se les oye llegar a kilómetros. Si hubiéramos querido quemar algo, lo podríamos haber hecho con total impunidad.

Pero vamos, que da igual. Que el monte es inmenso y pillar a alguien "in fraganti" es pura casualidad. Si no hay chivatazos, no hay forma. E incluso así, hay falta de pruebas. Una mecha, una caja de cerillas y cuando quiere arder tú ya estás en casita o en el bar, donde te vea todo el mundo.

Pero claro, eso lo sabe quien conoce el monte, quien gusta andar por el monte. Es decir, 4 gatos.

flor de un día dijo...

Ah, fale. Es que el nombre presta a confusión.
Pero eso de "temporada de incendios"...? Pero si la temporada dura todo el año! Para muestra, un botón! Que este verano casi no ardió nada (es un decir) y ahora ya está visto que no paran. No sería lógico dejar siempre a grupos preparados para apagar un posible fuego? O el bosque desaparece, en invierno? O los que le plantan fuego se evaporan?

Mendiño dijo...

Bueno, antes no era normal que ardiese el monte en el mes de Noviembre. Es una costumbre reciente, de hace unos pocos años.

Como bien sabes, el campo estaba muy húmedo en verano este año. Así que han esperado a que las condiciones fueran mejores para pegarle fuego. Sin lluvias, sin nadie que lo apague, sin vigilancia...la verdad es que la época era de puta madre para pegar fuego.

Hay que reocnocer que saben lo que hacen.

Normal, son gente que, a diferencia de los que intentan evitar que arda, viven en el campo y lo conocen bien.

Maria Seara dijo...

a Serra de San Mamede e o rdor dos pobos da comarca de maceda está todo o monte case totalmente arrasado.. negro n vz d verde.. nn é xusto!e naid fai nada...

Mendiño dijo...

Mi madriña, atopaches un artigo de vai 4 anos! E xa estabamos nas mesmas. Xa nin me lembraba de ter escrito este.

Onte escribín, máis ben chorei outro artigo no novo blogue. Sempre o mesmo, o monte arde, e aquí nunca pasa nada. Ano tras ano, ano tras ano. Eu xa boto espumarallos pola boca, é que non sei que máis dicir.

Por certo, Maceda non é dos peores sitios. Se queres, pásate por a zona de Cualedro. Semella que explotara unha bomba nuclear, é o inferno. Ou Vilariño de Conso cara Manzaneda. Esos montes ten ardido...

Ou o Xurés, que ardeu ó pouco de ser declarado Parque Natural, e case que todos os anos arde de novo. Eu non entendo como pode chamárselle a uso Parque Natural, se nos xardíns do Posío hai máis árbores que alí!

Eu prego a todo o mundo que veña a Galiza, sobre todo a Ourense, que que percorra os camiños, que veña a realidade do noso monte. É que non queda nada! Só illas de vexetación autóctona en unha merda de repoboacións e xestas queimadas! Tal agresión a Natureza non ten semellanza no resto de España ou de Europa (agás Portugal, claro).

Laura dijo...

Esto ñe o peor do, no meu pobo(parece invisble, pero para min é o máis importante do mundo) facía uns 35 anos máis ou menos que non ardía(é puro monte, literalmente) e ahí está, ardendo, destrozando estes 10 últimos anos da miña vida(teño 16), convirtindo en cinza os meus mellores días, a miña felicidade de saír unha mañá ao comezar o bó tempo a ver amencer, respirando aire puro...e os meus escondites nos que me escapaba dos meus problemas(que non son poucos para a miña idade nin os típicos; en todas as casas se cocen fabas, ou eso dí a miña nai)ou simplemente relaxarme, disfrutar e descansar...
Asco me da toda esa xente que non sólo non é capaz de apreciar o que se ten, se non que ven joder o dos demáis...
E ver esto, de fai anos e ver que por moito nunca máis, por moitas protestas, críticas, etc..todo segue exactamente igual...perdín a esperanza de volver a ver o meu monte cheo de árbores, e animais, case boto de menos os lobos e xabalies ao lado da miña casa...

Mendiño dijo...

Pois rapaza...ti es a esperanza. Oxalá que ti e os que agora están saíndo do cascarón familiar entren na sociedade con ganas de cambiar o rumo.

Que saia unha xeración de galegas e galegos orgullosos de selo, sen complexos, coa sabiduría de saber o que ten valor na vida e o que non o ten.

Vos vedes menos a televisión do que a miña xeración, iso xa é un avance para que non saiades tan parvos. Pensa pola túa conta. Estuda, reflexiona, matina, que ninguén che marquen o camiño.

Ti es o futuro.