20 de noviembre de 2006

Mazaricos

Algúns paisaxes do concello de Mazaricos.

Sen marcas de auga nen sinaturas que fodan a foto. Como todo o resto do blog están baixo licenza Creative Commons, é dicir: podedes facer con elas o que vos pete, agás decir que son vosas. :p E incluso iso podedes facelo, é o mesmo, non vou a me decatar...





Solpor na ría de Noia








Carreiros








Sen fondo








Hora da sesta








Arela








Xenerosidade








Ceo en chamas








O bosque animado

9 comentarios:

Anónimo dijo...

Te iba a decir que me gustan, pero mira no te digo nada ea, que luego me acusas de peloteo injustificadamente :-P

Anónimo dijo...

Me ha dicho Campurriana que le encantan. Peloteo no creo que sea... :)

Mendiño dijo...

Agar, dejaré de pensar que es peloteo cuando seas capaz de cargar con toda la artillería contra algo que yo escriba. Mira que te lo pongo fácil...



Cantimplora, cariño...si Campu dice que le gustan, será que tiene muy buen gusto, no como tú :p
Además, os cae muy cerca a las dos, podéis ir juntitas a visitarlo.


Está mal que yo lo diga pero...si, son unas fotos de puta madre.

¿Como era eso? Ah, si!

"La humildad es la virtud del que no tiene otra"

Evidentemente no es mi caso... ;)

Anónimo dijo...

As fotos non desmerecen nadiña, unha pequena parte é mérito do fotógrafo (e a súa xerpiña) pero dende logo o mérito é da natureza tan abrumadora que temos ou poderiamos ter, se non nos dera por machacala ata facela desaparecer.
Se o que ves dende o obxetivo é bonito....

Anónimo dijo...

Son impresionantes! en serio...y no es peloteo, lo sabes :-P

Qué tal si dejas las opos y te dedicas a la fotografía :-)

Todavía tenemos pendiente esa exposición en Portugal-Sul, hasta el 31 de diciembre aún hay tiempo!

1 bico

Mendiño dijo...

Seino, seino...

Para dejar las opos tendría que primero haberme puesto, que no es el caso. Hace una semanita que no toco libro.

En cuanto a lo de cobrar por lo de la fotografía...no sé, me daría vergüenza. Sé que saco mejores fotos que muchos que se dicen fotógrafos profesionales. Pero cambiar belleza a cambio de dinero...no me place la idea. Prefiero regalarla (si quieres alguna sin reducir, sólo tienes que decirlo). Tampoco se me da mal follar, y no me llama la atención cobrar por ello.

Aunque esto último...bueno, siempre lo he pensado. No me parece tan mala forma de ganarme la vida. Más honrada, útil y bonita que la de ingeniero, desde luego.

En canto á expo esa...quedamos mañá? Eu rematarei coa bretona as 8 ou así, e Paziña pode quedar incluso antes.


Por certo, para non decir mentira, esas fotos están tiradas en un sitio precioso...o carón do río. En canto te apartas 50m só podes atopar eucaliptos. A meirande parte das especies autóctonas galegas están formando un bosque-túnel na beira dos ríos. O resto...repoboacións de piñeiros e eucaliptos.

En canto a miña sherpiña...empeza a amosar maneiras coa cámara. Ten bo ollo e mellor pulso.

Anónimo dijo...

Hola mendigo;

Agradecerte la exposición de estas fotos que son un regalo para la vista.

Planteate lo de ganarte la vida con esto.Disfrutrás más y nos felices a muchos.
La opo no se de que va, acabo de descubrir tu blog.

saludos y encantada.

Mendiño dijo...

Muy buenas, sé bienvenida.

El mérito lo tiene mi compañera, por empeñarse en un viaje a llevar una cámara de fotos. Yo detestaba la fotografía hasta hace 3 años, porque decía que cuando vas a un sitio, lo importante es abrir bien los ojos, las orejas, el alma...porque es imposible reproducir las sensaciones en papel (el frío en la cara, el ulular del viento, el sudor del camino, el sueño del madrugón...).

Bueno, sigo pensando así, un sitio te enamora por mucho más que lo que perciben esos ojitos que se los ha de comer la tierra.

Peeeeero, me he dado cuenta que, si no me rallo intentando meter sensaciones en una tarjeta de memoria, y me resigno a sacar sólo una imagen bonita...pues si, salen chulas.

En fin, que disfrutes de tu estancia y no te asustes demasiado. Por supuesto, tienes absoluta libertad para alabarme, contradecirme, replicarme y hasta para cagarte en mi puta calavera, si fuera el caso. Es más, te animo a hacer esto último, será más provechoso para el debate.

Un saludo!

Anónimo dijo...

Con lo que está diluviando ¡las cascadas deben estar aún más tremendas! oírlas, verlas derbordarse... debe ser como un pequeño terremoto interior.
Quiero masssss, muxo más ¿y qué te parece el acercarnos a un acantilado para que el viento nos zarandee a su gusto? :-)