2 de agosto de 2007

De sombras...





Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

NEGRA SOMBRA
ROSALÍA DE CASTRO (Follas Novas, 1880)

4 comentarios:

Campu dijo...

Preciosos versos que reflejan el intenso sentimiento...

Me ha encantado volver a recordarlos una vez más.

Muchas gracias, Raiña.

Anónimo dijo...

Muy buena la versión con música de Luz Casal...la recuerdas, no? mira que sonó en casa :-)

wenmusic dijo...

Rosalía es Rosalía...

Raíña Loba dijo...

Y tanto que la recuerdo m, de hecho aún sigo cantándola ;)