2 de agosto de 2007

De sombras...





Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

NEGRA SOMBRA
ROSALÍA DE CASTRO (Follas Novas, 1880)

4 comentarios:

  1. Preciosos versos que reflejan el intenso sentimiento...

    Me ha encantado volver a recordarlos una vez más.

    Muchas gracias, Raiña.

    ResponderEliminar
  2. Muy buena la versión con música de Luz Casal...la recuerdas, no? mira que sonó en casa :-)

    ResponderEliminar
  3. Y tanto que la recuerdo m, de hecho aún sigo cantándola ;)

    ResponderEliminar